ZO ZAG HET VERDWENEN GEBOORTEHUIS VAN REMBRANDT HARMENSZN. VAN RIJN ERUIT OP ZIJN GEBOORTEDAG 15 JULI 1606

Bezoek eens de Weddesteeg te Leiden Holland en bekijk de streetview onderaan deze pagina. Het huis van de molenaarsfamilie Van Rijn is geheel verdwenen. Toch hangt aldaar nog de sfeer van vroegere tijden met behulp van de reconstructie van het geboortehuis. Laat de afbeelding van het huis over de huidige gebouwen vallen, herkenbaar aan de gevelsteen met rode letters. Beleef hoe het daar was in Rembrandts vroege jeugd.   Een Wedde is een drink- waad-  bad- en wasplaats in ondiep water. Rembrandt schildert in 1655 De Badende Vrouw of beter gezegd  De Wadende Vrouw in wit gewaad dat zij omhoog houdt. De locatie van dit werk zou heel goed bij De Weddesteeg in Leiden Holland kunnen zijn.    Een ander schilderij van Rembrandt De Molen genaamd gemaakt tussen 1645-1648, hij is dan zo’n 40 jaar oud en woont in Amsterdam, geeft een beeld van de wedde in die tijd. De compositie met typische kenmerken van Het Pelikaanbolwerk waartoe de wedde behoorde geeft de exacte locatie weer. Op het schilderij heeft hij hoogstwaarschijnlijk zichzelf als kind afgebeeld, het heeft zijn gezichtskenmerken en vangt het gouden Leidse licht in het gelaat op. De standerdmolen is gespiegeld geschilderd waarbij hij kennelijk aangeeft zijn geheugen als spiegel van de tijd te gebruiken, de molen draait terug in de tijd. Hij creëert vanuit zijn herinnering. Rembrandt onderwijst ons hoe de wedde gebruikt wordt. Het kind loopt hand in hand met mogelijk zijn moeder, in haar mand een kruik, samen op weg naar de wedde om water te halen. De was wordt gedaan door een andere vrouw. Het water spiegelt en rond haar zijn impressionistisch weergegeven kringen geschilderd. Daarbij staat een op zijn beurt wachtende man, blootvoets met opgerolde broekspijpen, hij heeft de tijd. Er meert een vissersboot aan. Aan de overkant zien we een os, ezel en schapen voor een kerk gesitueerd, waarmee hij zegt dat we met heilige geboortegrond te maken hebben. Voor Rembrandt zelf gold dat zeker. Bij en op de molen zijn twee figuren te ontdekken. Het is bekent dat zijn vader en oom de moutmolen bezaten. De man met ruim tenue en baret gebogen over de muur van het bolwerk zou Rembrandt zelf kunnen zijn, kijkend in de spiegel van het water. Rembrandt zet zichzelf vaker als kind en volwassene neer in zijn werken.    De symboliek van het geheel in combinatie met elkaar, de figuren, de licht-donker effecten en wijze van schilderen maken dit schilderij tot een echte Rembrandt.  Alles wijst erop dat hij terugdenkt aan de gelukkige beschermde tijd van zijn jeugdjaren in de Weddesteeg te Leiden.